วันจันทร์ที่ 28 เมษายน พ.ศ. 2557

อาหารสมอง อาหารใจ


อาหารสมอง อาหารใจ

              การหาอาหารที่กินทุกวันนั้นเราไม่เคยรู้ว่าที่เรากินเข้าไปมีประโยชน์มากน้อยแค่ไหนแค่อิ่มก็พอหรือแค่พอให้หายหิวเท่านั้น อาหารใจล่ะเราเองกลับไขว่คว้า อะไรที่จริงแล้วอาหารมจง่ายมากๆแค่มองสิ่งดีรอบตัวเท่านั้นก็ดีแล้วมิใช่หรือ

วันจันทร์ที่ 21 เมษายน พ.ศ. 2557

แสงสี

   

              แสงสีเมืองหลวงดูสับสน
         หลากหลายคนหลากยนต์บนถนน
         ฟ้าสร้างทุกข์คนไม่หลุดพ้น
         ยามมืดมนในเมืองหลวงใช่กลางใจ

วันเสาร์ที่ 19 เมษายน พ.ศ. 2557

รูปกับกลอนที่แต่งต่าง


เจ็บหนอเจ็บกายพอทานทน

สักกี่หนลูกคนนี้ก็ทนได้
คิดถึงแม่ทั้งคืนนอนร้องไห้
วันนี้จะกลับไปหนุนตักแม่เรา
แม้เจอปัญหาก็ยิ้มได้
เพราะมีใจของแม่รับยามเหงา
มือสองข้างลูบผมอย่างเบาๆ
คลายความเศร้าให้ลูกทุกเวลา

โอ้เข็มทิ่มเจาะเลือดแม้เล็กน้อ
แต่ว่าข้อยนั้นเจ็บตามข้อหลาย
เจ็บแผลเจ็บนั้นแค่ร่างกาย
แต่เจ็บใจนั้นไม่หายเพราะตัวเอง
พระท่านสอนให้ลดละทิฐิ
แค่ดำริจากคนพาลไม่ยำเกรง
เดินใจเย็นเขาพูดพร่ำทำเพลง
ปากเขาเองอย่าถือไว้แก่ใจเรา




ท่านสุนทรโวหารเขียนตำรา
จะพูดจาจงพิเคราะห์อย่าโง่เขลา
ฟังเขาพูดผ่านหูพอทำเนา
จงอย่าเอามาเก็บให้เจ็บใจ


เสียงหนึ่งร้องบอกลูกอย่างผิดหวัง

เสียงหนึ่งร้องรำคาญฟังแม่บ่น
เสียงกรี๊ดเสียงเพราะไม่ทน
เสียงหนึ่งปนเศร้าเคร้าน้ำตา
เข้าใจโลกการทำงานอย่างถ่องแท้
พร้อมจะแก้ไขผิดไม่ท้อถอย
ภูมิคุ้มกันพลังใจไม่ใช่น้อย
ยิ้มรับค่อยแก้ปัญหาด้วยปัญญา
บ้านโพธิ์ต้นที่พำนัก
นกน้อยจักอาศัยแสวงหา
สร้างรังน้อยพอตัวกำลังพา
เพื่อเสาะหาจุดยืนของตัวเอง
ลาดขวางทางลาดด้วยฝุ่นผง
แลลมตรงแห้งแตกระแหง
เหนื่อยทำงานยังฝืนพอมีแรง
เหนื่อยเพราะแล้งน้ำใจไม่อยากเจ

วันพฤหัสบดีที่ 17 เมษายน พ.ศ. 2557

ครั้งหนึ่งเมื่อไปเที่ยวคลองโคน


เที่ยงคลองโคนเล่นสกีโคลน

                เมื่อสองปีผ่านมาแล้วพี่สาว พี่เขย และหลานๆ ได้ไปเที่ยงคลองโคน สมุทรสงคราม แบบ Ony day trip แบบเปื้อนๆ เราออกเดินทางตั้งแต่เช้าจากบ้านกว่าจะถึงเกือบ10โมงแล้ว พอถึงที่หมายพี่สาวก็ไปจัดการเรื่องเรือที่จะพาเราไปปลูกป่าโกงกาง หลานสนุกสนานที่สำคัญมีการเล่นสกีโคลนระหว่างทางที่เรือหางยาวของคุณลุงพาเราไปได้เจอลิงแสม ปูแสม ชื่อเหมือนกันแต่เป็นสัตว์คนละสปีชี่ เมื่อเราเล่นสกีโคลนกันและปลูกต้นโกงกาง กิจกรรมอีกอย่างที่เราเห็นเรือของชาวบ้านแล่นไปมาและจอดเขางมหอยแคลงกันลุงบอกว่าชาวบ้านแถวนี้เขาหากินอย่างนี้ทั้งนั้นแหละ เรางมหอยแครงกันอย่างสนุก จนได้เวลากลับเข้าท่าต่างแยกอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าแวะกินอาหารทะเล กลับบ้านกันคอพับเพราะเหนื่อยเหลือเกิน